ارائۀ مدلی برای توسعۀ وفاداری به برند تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران با روش مدلسازی معادلات ساختاری

   هدف کلی تحقیق حاضر، ارائۀ مدلی بر مبنای ادبیات تحقیقی در راستای توسعۀ وفاداریِ هواداران به برند تیم‌های لیگ برتر فوتبال ایران است.  تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی است که به‌صورت میدانی انجام گرفته است. جامعۀ آماری تحقیق هواداران تیم‌های پرطرفدار لیگ برتر ایران (تراکتورسازی، استقلال، سپاهان، پرسپولیس و شاهین بوشهر) در یازدهمین دورۀ لیگ برتر سال 91-90 بودند. با توجه به عدم دسترسی به آمار دقیق و قابل اطمینان از تعداد هواداران تیم‌‌‌های مورد نظر، تعداد نمونۀ آماری از طریق فرمول کوکران، 382 نفر ارزیابی شد، که در نهایت 420 پرسشنامه در بین هوادارانی که به‌صورت هدفمند در دسترس انتخاب شده بودند، توزیع و 409 پرسشنامه قابل بررسی و تحلیل ارزیابی شد. ابزار گردآوری تحقیق با اقتباس از پرسشنامه‌های وفاداریِ نگرشی گلادن و فانک (2001)، وفاداریِ رفتاری فینک و همکاران (2003)، جذابیت هویتِ آهرن و همکاران (2005)، همذات‌پنداریِ تیم-هوادار میل و آشفورث (2003 ) و پرسشنامۀ هویت تیمیِ کو (2009) تدوین شد. به‌طور کلی این پرسشنامه شامل پنج بخش و ویژگی‌های جمعیت‌شناختی و در مجموع شامل 34 سؤال است. روایی صوری براساس نظرهای پانزده نفر از محققان حوزۀ مدیریت و بازاریابی ورزشی انجام گرفت و براساس آزمون کندال روایی محتوایی پرسشنامه 79/0 محاسبه شد. مقدار پایایی نیز براساس آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه 86/0 به‌دست آمد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای 18SPSS و PLS استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که ابعاد هویت تیمی تأثیر معناداری بر جذابیت هویت ندارد؛ جذابیت هویت تأثیر مثبت و معناداری بر همذات‌پنداری هوادار-تیم نشان داد (695/0 (β =؛ همذات‌پنداری هوادار-تیم تأثیر مثبت و معناداری بر وفاداری نگرشی (655/0(β =  داشت؛ وفاداری نگرشی نیز تأثیر مثبت و معناداری بر وفاداری رفتاری نشان داد (727/0(β = .